Wegens overvolle vakantiebezigheden lieten ze even op zich wachten, maar hier zijn ze dan: de foto’s van de wandeling van 3 juli tussen Mijdrecht en Oukoop. Belachelijk mooi weer was het trouwens, en op het eind werd het zo waar nog even spannend.
In de dagen voor 3 juli had het gehoosd en gehoosd en ook voor die dag waren de weersverwachtingen niet erg hoopgevend. Maar hé, liefhebbers van opgeheven sporen zijn geen mooiweerwandelaars. Die laten de pret door een paar buien echt niet bederven.
Voorbij station Mijdrecht brak de zon echter door en die bleef daarna boven de wandelaars schijnen. Naast, achter en voor ons verzamelden zich bij tijd en wijle enorme donderwolken, maar nooit boven ons. Als de deelnemers iets te klagen hadden, dan was het misschien nog wel dat het plotseling wel heel erg warm werd.
Cock Willers
De tocht verliep voorspoedig, mede ook dankzij de aanwezigheid van spoorkenner Cock Willers. Hij had voor de gelegenheid zijn halve archief meegenomen en kon zo nog meer materiaal laten zien van spoorhuizen, stations en materieel. Ik had ook een deel van mijn archief bij me, maar dat stond op mijn iPad, en de plaatjes toonden in het volle zonlicht (wie had verwacht dat het mooi weer werd?) een stuk minder dan de papieren exemplaren van Cock.
Gert Tetteroo bij station Vinkeveen
Gert Tetteroo, beheerder van station Vinkeveen en organisator van de tocht, bood tijdens de tussenstop in zijn spoorhuis een fijne lunch aan, opgeluisterd met mooie verhalen uit de spoortijd.
Klaas Pater (met blauwe pet) geeft uitleg over de polders rond Vinkeveen.
Het laatste stuk van de wandeling, tussen Vinkeveen en Oukoop – wat mij betreft het mooiste deel van de voormalige spoorlijn – werd opgeluisterd met een uitleg van amateurhistoricus en Vinkeveenkenner Klaas Pater over de omringende polders.
Bij halte Oukoop kon het gezelschap in een bus stappen, die vervolgens onder de A2 richting de voormalige brugwachterwoning bij de Angstel reed. De korte tussenstop daar dreigde nog even een aanzienlijk langer verblijf te worden omdat na afloop de toegangsweg werd versperd. De bewoonster van het oude spoorhuis – die door een misverstand niet op de hoogte was van het bezoek – was niet thuis. Een van de buurvrouwen zag het gezelschap op de oprit naar de woning, vertrouwde het niet helemaal en zette haar auto dwars op het weggetje. Nadat ze meermalen was verzekerd dat het hier om een club spoorliefhebbers ging en na talloze excuses, wilde ze de weg wel weer vrijmaken.
Gert Tetteroo overweegt de tocht over enkele maanden, wellicht in de herfst of de winter, nog eens te herhalen.
Sporen 