Het spoor is tegenwoordig zo geautomatiseerd en zo beveiligd, dat het ondenkbaar is dat een trein een verkeerd spoor neemt. En als het toch gebeurt, is het hoogst waarschijnlijk alle hens aan dek waarbij een legertje verkeersleiders en een batterij computers de onfortuinlijke machinist naar een goed heenkomen loodsen.
Op het kalme net van de Haarlemmermeerlijnen ging dat toch iets anders. Russer haalt in zijn ‘Sporen door de Haarlemmermeer’ de Amstelveense oud-stationschef Van Maanen aan over een incident vlak na de Tweede Wereldoorlog. Tussen Amstelveen en Bovenkerk lagen toen twee sporen naast elkaar, die kort na Bovenkerk splitsten. Eén spoor ging naar Aalsmeer, het andere naar Uithoorn. Een trein kon in Amstelveen van spoor veranderen, daarna niet meer.
Op een gegeven moment had iemand in Amstelveen zitten slapen en de wissel vergeten om te zetten. De trein naar Uithoorn was zo richting Aalsmeer gestuurd. Ook de machinist was niet al te wakker, want hij kwam pas halverwege het baanvak tussen Aalsmeer en Bovenkerk tot de ontdekking dat hij verkeerd zat.
Tijd dus voor de noodscenario’s en de extra verkeersleiders? Nou nee, hoor. De machinist zette zijn trein gewoon stop en reed hem achteruit tot hij weer voor de wissel in Amstelveen stond. Daar zal hij ongetwijfeld enkele krachttermen in de richting van de wisselwachter hebben geuit. Misschien is hij zelfs wel uitgestapt om zijn krachttermen iets indringender over te brengen. Oud-stationschef Van Maanen vertelt er tegen Russer helaas niets over, Maar daarna zette de machinist alsnog koers richting Uithoorn zonder het spoorverkeer ook maar één moment in gevaar te hebben gebracht.
Het probleem met de Haarlemmermeerlijnen was dat er zo weinig treinen reden. Het grote voordeel van de Haarlemmermeerlijnen… precies, was dat er zo weinig treinen reden.
Sporen 