Zojuist de laatste rit beschreven. Het geeft toch een wat melancholiek gevoel. Ik moest me volledig op krantenverslagen en herinneringen van anderen baseren, want ik ben er zelf niet bij geweest. Maar uit die verhalen blijkt wel dat het spoortje voor een kleine groep mensen heel veel betekende.
Het einde van het spoor is niet het laatste hoofdstuk. Hierna komt nog een flinke reeks met interviews met bijzondere spoorliefhebbers. Woensdag interview ik iemand die het sloopterrein van Koek op schaal heeft nagebouwd. Lijkt me heel bijzonder. Ook Frank Bezemer wil ik nog spreken. Hij heeft zijn stempel ook behoorlijk op de spoorrestanten gedrukt.
Advertenties
